Wykazanie dochodów zagranicznych w PIT

W przypadku, w którym polski podatnik za granicami państwa spędził więcej niż połowę roku (minimum 183 dni), jest prawnie zobowiązany do wykazania w zeznaniu podatkowym potencjalnego dochodu. Przepis ten obowiązuje również w przypadku, gdy podatnik uiścił już wszelkie opłaty w kraju, w którym uzyskał dochód.

Corocznie każdy podatnik pracujący w innym kraju niż ojczysty, jest zobowiązany do wykazania dochodu zagranicznego w zeznaniu podatkowym. Złożenie takiego zeznania nie warunkuje powtórnego odprowadzenia podatku, jednakże może wpłynąć na wysokość podatku dochodowego uzyskanego w Polsce.

Jakie informacje znajdują się w formularzu rozliczeniowym? Pierwszym i najważniejszym jest kwota uzyskanych dochodów za granicą, działalności wykonywanej osobiście, a także dochody kapitałowe i dochody z najmu nieruchomości.

Powyższy podatek można wyliczyć na dwa sposoby. Metodą wyłączenia z progresją oraz metodą zaliczenia proporcjonalnego (tj. kredytu podatkowego). Wybór metody warunkuje rodzaj umowy zawarty między Polską a krajem, z którego przychód otrzymaliśmy. Pierwsza metoda jest bardzo korzystna dla podatników, ponieważ pozwala wyłączyć dochód uzyskany za granicą z polskiego systemu opodatkowania. Należy jednak zwrócić uwagę, że istnieją odstępstwa od tej reguły i państwo Polskie może domagać się obciążenia dochodu, w przypadku wyliczania efektywnej stawki podatkowej.

Druga metoda, czyli kredyt podatkowy, zakłada, że w zeznaniu podatkowym wykazujemy cały dochód uzyskany za granicą wraz z podatkiem, który tam zapłaciliśmy. W tym przypadku dochód zostanie opodatkowany według odpowiedniej skali podatkowej, uwzględniającej już wcześniejszy podatek. Jednak w dalszym ciągu podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku od czynności, tj. dochody z pracy, działalności wykonywanej osobiście, działalności gospodarczej, czy praw autorskich. Wyżej wymienione wyjątki stanowią tzw. ulgę abolicyjną.